Święta Elżbieta Anna Bailey Seton jest pierwszą kanonizowaną świętą Stanów Zjednoczonych. Była Założycielką amerykańskich Sióstr Miłosierdzia św. Józefa i jest uznawana za pionierkę szkolnictwa katolickiego, która utorowała drogę systemowi katolickich szkół parafialnych w Stanach Zjednoczonych.
Elżbieta Anna przyszła na świat 28 sierpnia 1774 r. w Nowym Jorku, jako córka Katarzyny Charlton i Ryszarda Bailey, pobożnych członków Kościoła Episkopalnego, w którym była ochrzczona i w tej wierze wychowywana. Jej ojciec, szanowany chirurg i lekarz, został pierwszym Inspektorem Zdrowia Portu Nowy Jork, a później profesorem anatomii College’u Królewskiego (Uniwersytet Kolumbijski). Elżbieta wychowywała się w Nowym Jorku i w New Rochelle. 25 stycznia 1794 r. wyszła za mąż za Williama Magee Seton, syna bogatej rodziny armatorskiej. Zamieszkali przy State Street na Manhattanie. Ich małżeństwo zostało pobłogosławione trzema córkami i dwoma synami.
Niestety, William bardzo szybko zapada na gruźlicę. W towarzystwie Elżbiety i najstarszej córki Anniny, płynie do Włoch z nadzieją, że tam odzyska zdrowie. Umiera jednak 27 grudnia 1803 r., zostawiając Elżbietę wdową z pięciorgiem dzieci, mającą zaledwie 29 lat.
Bliscy przyjaciele i współpracownicy Elżbiety i Williama – rodzina Felicchi z Livorno we Włoszech – udzielają jej gościny i wsparcia. Głęboka duchowo Elżbieta jest pod wrażeniem pobożności i wiary tej katolickiej rodziny.
W rok po swym powrocie do Nowego Jorku Elżbieta przyjmuje wiarę katolicką i 14 marca 1805 r. zostaje przyjęta do Kościoła w parafii św. Piotra przy Barclay Street. To nawrócenie kosztuje Elżbietę drogo z powodu odwrócenia się od niej rodziny i przyjaciół.
Następne lata są pełne trudności dla Elżbiety, wdowy wychowującej pięcioro dzieci, podejmującej wysiłki utrzymania ich pomimo braku środków finansowych (ze względu na bankructwo firmy przed śmiercią Williama) oraz braku wsparcia ze strony rodziny i przyjaciół.
W czerwcu 1808 r. Ojciec William Louis Dubourg, francuski sulpicjanin z Maryland, spotyka Elżbietę w czasie wizyty w Nowym Jorku i zaprasza ją do przyjazdu do Baltimore, obiecując jej otworzyć tam szkołę dla dziewcząt z miasteczka.
Dzięki hojności dobroczyńcy zostaje założona szkoła w Emmitsburgu (Maryland). Nowe dzieło rozpoczyna działalność 31 lipca 1809 r. w Dolinie św. Józefa. Wkrótce przyciąga ono inne kobiety, które gromadzą się wokół Elżbiety, by poświęcić się nauczaniu ubogich dzieci, i by w ten sposób zapoczątkować życie wspólnoty Sióstr Miłosierdzia św. Józefa.
17 stycznia 1812 r. Elżbieta otrzymuje oficjalną aprobatę dla Reguł i Konstytucji Sióstr Miłosierdzia w Stanach Zjednoczonych. Zostały one zredagowane w oparciu o Reguły Wspólne Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia, założonego we Francji przez św. Wincentego á Paulo i św. Ludwikę de Marillac w 1633 r. Tak narodziła się pierwsza amerykańska wspólnota kobiet konsekrowanych.
Elżbieta widziała Chrystusa w Ubogich, szczególnie w potrzebujących kobietach i dzieciach, zanim jeszcze została przyjęta do Kościoła Katolickiego.
Została uznana świętą ze względu na sposób, w jaki poszukiwała woli Bożej i odpowiadała na nią w swoim życiu. Jej świętość jest zakorzeniona w wierności modlitwie i liturgii protestanckiej. Jeszcze przed swoim nawróceniem, jako wierna parafianka Kościoła Episkopalnego, spędzała długie chwile przed Najświętszym Sakramentem w katolickiej Kaplicy św. Piotra znajdującej się w pobliżu.
Elżbieta umiera 4 stycznia 1821 r. w Emmitsburgu (Maryland), w wieku 46 lat.
25 marca 1850 r. Siostry Miłosierdzia św. Józefa z Emmitsburga przyłączyły się do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego á Paulo założonego we Francji. 17 marca 1963 r. Elżbieta Anna Seton została beatyfikowana przez Jana XXIII, a 14 września 1975 r. kanonizowana przez Pawła VI.
