Data erygowania: 1 stycznia 1906 r. (bp Stanisław Zdzitowiecki)
Historia budowy kościoła i jego architektura:
Wybudowany w latach 1898–1908, w stylu neogotyckim, na planie krzyża łacińskiego, z prezbiterium skierowanym na północ; długość kościoła jest równa wysokości wież i wynosi 49,8 m. Wnętrze jest utrzymane konsekwentnie w stylu neogotyckim. Autorem planu budowy kościoła był inż. Tadeusz Markiewicz, który wzorował się na kościele NMP w Łodzi. W imieniu bpa Stanisława Zdzitowieckiego kościół poświęcił 20 XII 1903 r. ks. prałat Jan Śliwiński.
Wyposażenie kościoła:
3 ołtarze neogotyckie: NMP Różańcowej (w prezbiterium) i św. Józefa oraz Najświętszego Serca Jezusowego (w nawach bocznych), neogotycka ambona i 6 konfesjonałów w tym samym stylu; na ścianach umieszczono 14 płaskorzeźb – stacji Drogi Krzyżowej, w prezbiterium – neogotyckie stalle (wyposażanie wnętrza zakończono w 1928 r.). W 1934 r. sprawiono organy; w 1966 r. na wieży wschodniej umieszczono 3 dzwony: Maryja, Józef i Wincenty á Paulo; w 1982 r. przebudowano prezbiterium i umieszczono tam murowany ołtarz i ambonę.
