Ośrodkiem życia kulturalnego (śpiew, muzyka, czytelnictwo…) oraz działalności charytatywnej w naszej parafii był zbudowany przed wojną Dom Katolicki.  Inicjatorem budowy, na miejscu zlikwidowanych obór przy ul. Żeromskiego 15, był ks. prob. Leopold Petrzyk.  Na piętrze wybudowano salę na zebrania i występy teatralne oraz kabinę kinematograficzną, natomiast na parterze herbaciarnię Stowarzyszenia Pań Miłosierdzia, tania kuchnię, przedszkole, czytelnie i bibliotekę.  Obiekt poświęcony w 1930 roku przez bp. Tymienieckiego służył (z przerwa wojenną) do roku 1954, kiedy to został oddany do dyspozycji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej na podstawie „umowy” władz miejskich z parafią.  Mimo zastrzeżonego dla parafii prawa korzystania z bramy budynku z czasem teren został ogrodzony.

W roku 1957 zwrócono parafii całkowicie zdewastowaną salę na piętrze.  Lokale na parterze pozostały zajęte.  W 1964 roku, pod naciskiem władz administracyjnych nękających parafię wysokimi podatkami od lokali, Dom Katolicki został wynajęty Spółdzielni Pracy Krawieckiej im. Janka Krasickiego (późniejszej „Iskrze”).  W 1969 władze miejskie bezprawnie przydzieliły cały obiekt tejże spółdzielni, jako lokal użytkowy.  Gdy w 1979 roku upływał termin najmu, ks. prob. Augustyn Węc podjął starania u władz miejskich Pabianic oraz w Łodzi i Warszawie o cofnięcie krzywdzącej decyzji, zwłaszcza że parafia nie otrzymywała żadnych dochodów  za tzw. wynajem.  Co gorsza, w okresie piętnastu lat spółdzielnia dokonała przebudowań: piętro zostało obniżone, dobudowano jeszcze jedno piętro oraz windę.

Od 1989 roku sytuacja polityczna i możliwości dochodzenia praw przez parafię uległy radykalnej zmianie.  Spółdzielnia zaczęła płacić koszty najmu.  Wreszcie 31 grudnia 1991 roku zabudowania zostały zwrócone właścicielowi (parafii).  W 1994 rozpoczęła się powolna, kosztowna praca nad przywróceniem Domowi Katolickiemu jego pierwotnej funkcji.

Obecnie wyremontowany Dom Katolicki służy uczniom naszej szkoły, a w okresie wakacyjnym pielgrzymom podążającym na Jasną Górę.